Verhalen

“Toen ik stopte met mijn werk voor Akzo Nobel ben ik bewust gaan kijken bij non-profitorganisaties. Ik wilde zaken ook eens van de andere kant bekijken. Want het is écht anders in de non-profitsector. In het bedrijfsleven zijn zaken vaak strakker geregeld en is er meer sprake van hiërarchie. Bij veel stichtingen worden beslissingen samen genomen, vervolgens getoetst en dan rustig weer bediscussieerd. Dat is wel eens lastig. Maar het heeft ook een positieve kant. Er zijn soms nieuwe inzichten en gevoelens om rekening mee te houden.” “Wat in positieve zin opvalt is de enorme betrokkenheid bij de stichtingen, die is misschien wel groter dan ik bij grote bedrijven meemaakte. Maar het strakke van het bedrijfsleven miste ik wel hier en daar. Ik ben bij een paar stichtingen zaken anders gaan organiseren, met begrotingen, financiële ijkmomenten en modellen die helpen om te weten of je op koers bent. Soms werkt het en soms helemaal niet. Soms is het veel meer meegaan met de wind en op je gevoel reageren. Dat was heel erg leerzaam voor mij.” Ophalen wat er leeft “Ik vertegenwoordig de Verzekerdenraad van Zilveren Kruis in de Ledenraad van Achmea. Akzo had vroeger een eigen ziektekostenverzekering, het OZF. Dat is nu een van de labels van Achmea. Als personeelsman bij Akzo Nobel had ik te maken met OZF. Toen ik in de Verzekerdenraad kwam, werd ik gegrepen door het coöperatieve gedachtegoed. Het was de reden dat ik me aanmeldde voor de Ledenraad. Coöperaties zijn van onderop georganiseerd. Leden kijken wat ze zelf kunnen doen en wachten niet af wat de orders zijn. Dat ligt me wel. Het is een stokoud model, maar ik denk dat het een nieuwe vlucht gaat nemen.” “Ook in de Ledenraad moeten we blijven beseffen dat Achmea ontstaan is uit een groepje boeren die beloofden elkaar te helpen als er bij een van hen iets ernstigs zou gebeuren. Achmea is zich aan het bezinnen hoe verder gebruik te maken van die coöperatieve achtergrond. Dat is niet makkelijk. We zijn de grootste vereniging van Nederland, hoe geef je al die leden inspraak? De Leden- en Verzekerdenraden ontwikkelen zich goed, maar we zijn er nog niet. Misschien kunnen we hun inzet versterken via een digitaal platform. Ophalen wat er leeft, daar kunnen we meer aan doen.” Allemaal weer kleinschaliger “Ik ben lid van de themawerkgroep Prettige Oude Dag. Laatst gingen we op werkbezoek in een verzorgingshuis.…

“Ik werk al jaren als incassojurist”, aldus Svetka. “Eerst bij een grote firma en nu bij een wat kleiner bureau. Dat ligt me goed. Het grote bureau kon vaak niet afwijken van de protocollen. Nu kan ik meer maatwerk leveren. Liefst ga ik het gesprek aan met mensen. Als dat niet lukt, breng ik de onbetaalde rekeningen waar we niet uitkomen voor de rechter. Daarbij nemen we de schuldenaar in bescherming, maar ook de opdrachtgever. Want die bedrijven moeten ook blijven draaien. Ik zie het als de laatste steun die ik kan geven. Mensen hebben een probleem, wij bieden de laatste mogelijkheid om te praten over een oplossing die voor hen ook acceptabel is. Schrijnende gevallen zie ik genoeg. Kijk, er moet betaald worden, maar op welke manier en met welke termijnen, dat kunnen we samen bepalen. Soms verwijs ik iemand naar een bewindvoerder of schuldhulpverlening. Ik geloof in het zelfoplossend vermogen van mensen, maar als ik een helpende hand kan bieden, dan doe ik dat graag.” Meedenken vanuit eigen situatie “Studiegenoot José van Twisk is al een tijdje lid van de Ledenraad van de Vereniging. Zij vertelde dat te weinig jongeren en vrouwen lid waren. Bovendien was Limburg nog krap vertegenwoordigd. Toen heb ik me aangemeld. Ik wilde zien: Wat steekt er achter die grote naam. Wat me opvalt is de manier waarop Achmea met haar klanten omgaat. Claims worden snel afgehandeld. En als een claim wordt afgewezen, dan belt een medewerker van Achmea meteen naar de klant om uit te leggen waarom. Dat voorkomt zo weer zeven mailtjes over en weer. Op die manier is Achmea voortdurend bezig het proces te optimaliseren en de klant zo goed mogelijk te bedienen. Mijn inbreng in de Ledenraad is dat ik meedenk vanuit mijn eigen situatie: een jong gezin met twee werkende ouders. Ik breng naar voren wat mensen in zo’n situatie belangrijk vinden, bijvoorbeeld dat je zaken digitaal kan regelen, buiten kantoortijden. Zelf zijn we bij Centraal Beheer terecht gekomen, omdat ik om 21.15 uur een contactverzoek stuurde en om 21.20 uur gebeld werd: We kunnen u nu te woord staan. Daarnaast laat ik nooit het juridische los. Hoe voorkom je dat je bedrijf schade oploopt door wanbetalers? Achmea heeft voor de basiszorgverzekering een aannameplicht, ze moet de mensen die zich aanmelden verzekeren. Wanbetaling is niet altijd te voorkomen, maar je kan als verzekeraar bij premieachterstand wel heel vroeg het…

“Ik ben 68 jaar oud, getrouwd en ik heb drie volwassen dochters. Binnenkort word ik opa. Ik heb altijd veel verschillende activiteiten ondernomen. Na mijn studie rechten heb ik jaren in goud, zilver en diamant gewerkt en ben ik exportmanager geweest in de grafische industrie. Ik heb voor mijn werk veel gereisd. Op zeker moment ben ik geland in Nederland, omdat ik merkte dat ik mijn thuismarkt had verwaarloosd. Ik ben veel met mijn kinderen gaan doen, heb me bezig gehouden met hockey en school. Al snel kwam ik in besturen terecht en toen in de politiek. Jarenlang was ik fractievoorzitter van de VVD in Weesp.” Socialere politiek “Toen kwam de economische crisis van 2007 en 2008. Ik was inmiddels ouder geworden en had levenservaring opgedaan. Ik zag dat het constant najagen van het optimale winstmodel uitsluitend de belangen van de aandeelhouders dient en niet die van klanten en bedrijven. De economen verschilden in die tijd sterk van mening over de aanpak van de crisis. Sommigen bleven geloven in eindeloze groei. Maar ik dacht: Gaan we nu alles opsouperen of streven we voor onze samenleving en planeet continuïteit na? Door de crisis zag ik dat er een eind zit aan winstmaximalisatie. Op een gegeven moment stel je de keuzes die je eerder hebt gemaakt bij. Het ligt genuanceerder dan je eerst dacht. Ik ben meer dan vroeger geneigd om te kijken wat de noden van andere mensen zijn. Ik ben daar niet heel altruïstisch in, hoor. Maar ik ben zelf een tevreden mens, ik hoef niet zo heel veel. Als mijn vrouw, mijn kinderen en ik maar gezond zijn. Ik sta nu een wat socialere politiek voor dan ik bij de VVD bespeur. Daarom ben ik lid van de Partij voor de Ouderen. Verder ben ik al twaalf jaar Ledenraadslid bij de Rabobank en sinds twee jaar ook lid van de Ledenraad van Vereniging Achmea, omdat ik achter de doelstellingen van Achmea sta. Het is mooi om bij de Vereniging betrokken te zijn, een verrijking van mijn leven. Ik leer van de ervaringen van jongere leden en zij leren hopelijk ook van mij.” Oplossing voor ouderenzorg “Mijn lidmaatschap van de Ledenraad heeft dus te maken met mijn persoonlijke ontwikkeling. Ik denk sterk mee over de samenleving. De samenleving is aanzienlijk veranderd, 50% van de mensen in Weesp is boven de 45 jaar. Ik heb de zorg voor een aantal ouderen:…

“Ik heb in het verleden gehandbald op hoog niveau. Op een gegeven moment ben ik daarmee gestopt en ging ik bij een gerechtsdeurwaarder werken. Ik werk er vier dagen in de week. Eén dag in de week is voor de stichting MM4 – Emmen voor Gerechtigheid, die ik samen met een compagnon heb opgezet. MM4 organiseert hardloop­wedstrijden, nationaal en internationaal. En altijd voor het goede doel.” Afschaffing moderne slavernij “Hoe dat is ontstaan? Ik zag een film van A21. Dat is een Australische organisatie die ervoor ijvert dat in de 21ste eeuw moderne slavernij afgeschaft is, van uitbuiting van kinderen op aardbeienplantages in Tsjechië tot en met misbruik van slachtoffers in sekstoerisme. Ik heb zelf twee dochtertjes en een zoontje, de film van A21 pakte me hard. Daarom wilde ik 10.000 euro ophalen voor A21. Nadat ik gestopt was met topsport, was ik zwaarder en zwaarder geworden. Ik woog 110 kilo. Ik wilde gaan bewegen om lichamelijk gezonder te worden, maar ik wilde ook in beweging komen voor anderen. Ik ben toen gaan trainen voor de A21 Run van Bulgarije naar Griekenland, via het pad waarlangs veel meisjes getransporteerd worden. Ik wilde de halve marathon doen, maar uiteindelijk heb ik 33 kilometer gelopen. In die tijd hebben we stichting MM4 opgezet om een hardloopwedstrijd te organiseren, de 4 mijl van Emmen. De eerste editie hadden we meteen 2500 deelnemers, de tweede 4000. Zo’n kleine fundrun heeft nooit meteen zo’n groot aantal deelnemers, maar ons lukte het. Inmiddels organiseren we ook de Hondsrug Forest Run voor Staatbosbeheer en een Ladies Night Run voor Pink Ribbon. En vorig jaar kreeg MM4 van A21 toestemming om de Europese Pentatlon te organiseren.” Onderdeel van de oplossing “Met MM4 wil ik graag onderdeel zijn van de oplossing. Om die reden ben ik ook lid van de Ledenraad van Vereniging Achmea. Ik doe een theologische opleiding en predik in een baptistengemeente. Ik wil mij inzetten voor zaken waar mijn hart naar uitgaat: mijn geloof, mijn gezin en de gemeenschap. Mijn expertise als credit consultant is mijn toegevoegde waarde in de Ledenraad. Ik weet wat er speelt bij mensen in armoede. Bovendien heb ik kennis van big data. Daarom zit ik ook in de thema-werkgroep over dat onderwerp. Ik wil graag een bijdrage leveren aan de discussie over big data en ethiek. Wat ik zelf uit mijn lidmaatschap haal? Er zitten heel veel vakkundige mensen in de…

“Ik heb me als antropoloog altijd bezig gehouden met boeren en samenwerkingsverbanden”, vertelt Ton Duffhues. “Voor mijn boek over een landbouworganisatie ben ik letterlijk de boer opgegaan en heb gesproken met families die al generaties lang lid zijn. Hoe zorgen die organisaties en coöperaties ervoor dat hun leden aangehaakt blijven? Dat boeit me enorm.” De kern van coöperaties is dat mensen met elkaar een bepaald ideaal hebben en samen ondernemen. Als coöperaties langer bestaan, is de vraag: leeft het oorspronkelijke ideaal nog? “Het natuurlijk verloop van een organisatie gaat vaak van idealisme naar pragmatisme, met als groot risico dat de organisatie een doel op zichzelf wordt. Juist dan is het van belang je te realiseren waarom de organisatie is opgericht. Elke volgende generatie staat voor de uitdaging om dat op een eigentijdse manier te formuleren en praktisch vorm te geven.” Coöperaties zijn weerbaarder “Van Radbouduniversiteit Nijmegen ging ik naar landbouworganisatie ZLTO, waar ik me bezig ben gaan houden met de relatie tussen landbouw en samenleving. Een ding was voor mij belangrijk, namelijk dat de boeren en boerinnen zelf hun verhaal vertellen aan de buitenwereld. Dat betekende waardenoriëntatie bij boeren en boerinnen op gang brengen aan de hand van vragen als: wat is mijn drijfveer, wat wil ik betekenen voor mijn gezin, omgeving en samenleving, waar ben ik trots op? Van daaruit is ‘Atelier Waarden van het Land’ ontstaan, een stichting die leergangen, trainingen en coaching organiseert voor boeren, bestuurders en professionals die in hun werk met landbouw, voedsel en natuur of leefomgeving te maken hebben. Achmea is een van de partners van Waarden van het Land. Contacten lagen er dus al. Ik werd Ledenraadslid omdat het coöperatieve gedachtegoed mij aansprak. In de jaren negentig werd de coöperatie getypeerd als gedateerd en suf. Maar tijdens de recente crisis bleek dat weerbaarheid juist het grootst is bij coöperatieve ondernemingen. Ze leden minder schade dan beursgenoteerde bedrijven. Coöperaties hebben kennelijk iets dat sterker is dan beursgenoteerde bedrijven.” Gedachtegoed eigentijds maken “Coöperaties staan gelukkig weer volop in de belangstelling. Ze vormen de uitdrukking van een beweging aan de basis: mensen die zelf collectieven starten op het gebied van energie, zorg en voedsel, maar ook in dienstverlening en inkoop. Deze maatschappelijke beweging maakt het eigentijds maken van het coöperatieve gedachtegoed ook voor oudere, gevestigde coöperaties erg belangrijk. Hoe doe je dat dan als Achmea? Door het gesprek aan te gaan met de samenleving en ook te leren…

“Van jongs af aan wilde ik ondernemen. Maar toen ging ik trouwen en kregen we kindjes. Mijn vrouw komt uit een ondernemersgezin en zei: ‘Doe maar niet, ondernemen is veel zorgen en hard werken, je gaat de kinderen maar weinig zien.’ En toch, bloed kruipt waar het niet gaan kan. Toen mijn dochters groot waren, greep ik mijn kans. Het was in 1990. Ik startte in Twente een arbodienst met een heel eigen visie. Grote arbodiensten stuurden alle arbeidsongeschikten naar de bedrijfsartsen. Wij zeiden: ‘Nee, wij zetten een triageur in, iemand die vooraf selecteert’. Bij fysieke ziekte verwees die door naar de bedrijfsarts. Maar vaak was er wat anders aan de hand, bijvoorbeeld moeilijkheden in de relatie met de werkgever. In zo’n geval boden we mediation. Daardoor konden arbeidsongeschikten sneller hun werkzaamheden hervatten.” Onderkant van de samenleving “In 1996 kwam de Wet uitbreiding loondoorbetalingsverplichting bij ziekte voor werkgevers. Zilveren Kruis kwam naar ons toe. Ze hadden een verzekering tegen ziekteverzuim en die wilden ze graag met ons uitvoeren. Ik zei: ‘Maar wij zijn maar een kleine arbodienst’. Toch wilden ze met ons werken vanwege onze visie. Vervolgens zijn wij van klein groot geworden. De band met Achmea is blijven bestaan. Ik heb in 2008 voor Achmea onderzoek verricht naar diversiteit, samen met het Landelijk Overlegorgaan Minderheden. Daaruit bleek dat minderheden vaak onderverzekerd zijn. In 2015 deed ik voor Achmea en ArbeidsmarktLab een onderzoek naar de onderkant van de samenleving. Voor een maatschappelijke organisatie als Achmea is het van groot belang oog te hebben voor de groeiende groep mensen die hun zorgkosten niet kunnen betalen en tegelijkertijd de meeste zorg consumeren. Achmea heeft er belang bij dat zij werken en hun zorgkosten kunnen betalen. Nog los van het positieve effect op hun leven en op de maatschappij.” Tweedeling tussen arm en rijk “Ik houd me bezig met coaching en begeleiding van studentenbedrijven via Jong Ondernemen en van talentvolle vrouwelijke ondernemers via het Europese project WE (Women Entrepreneurs) keep on growing. Mijn kennis en ervaring breng ik in in de Ledenraad. Er zijn twee grote uitdagingen waar ook Achmea mee te maken krijgt: onze ecologische voetafdruk en de tweedeling tussen arm en rijk. Ik houd me vooral met het laatste bezig. Ik denk dat kennis van ondernemen bij dit vraagstuk kan helpen. En dan vooral van coöperatieve vormen van ondernemen.” Mensen aan het werk houden “Coöperatief ondernemen kan op alle niveaus. Zet…

“Binnen de Regio Gooi- en Vechtstreek zijn er zeven gemeenten. De gemeenteraden van deze gemeenten bepalen elke vier jaar waar de samenwerking in de regio over moet gaan. Dit doen ze aan de hand van een gezamenlijke Regionale Samenwerkingsagenda. Samen met mijn collega’s vertaal ik de speerpunten van deze agenda naar concrete programma’s en projecten. Vervolgens voeren wij die met gemeenten, inwoners en verschillende partners uit.” Politieke context “Ik heb politicologie gestudeerd in Amsterdam. De politieke context waarin ik me nu beweeg, brengt mijn studie en mijn werk samen. Ik heb te maken met maatschappelijke opgaven, politieke en bestuurlijke thema’s en besluitvormingsprocessen. Bovendien sta ik midden in de samenwerking tussen verschillende partners met soms verschillende belangen. Dit maakt mijn werk heel uitdagend. Het is de kunst om altijd op het beste resultaat voor inwoners uit te komen. Daar doen we het uiteindelijk voor. Belangrijk daarbij is dat we met elkaar de essentie bewaken. We moeten er met elkaar uit zien te komen. Daar zet ik mij voor in. Ik probeer daarbij altijd heel goed te luisteren, zuiver te blijven over het doel en scherp op welke kant we uit willen. Natuurlijk moet je soms compromissen sluiten, maar die probeer ik vaak in de aanpak te verwerken, en niet in het doel. Tenslotte hebben gemeenten in onze regio veel tijd en energie geïnvesteerd in een gezamenlijke visie op dat doel.” Inclusie bevorderen “Janny Bakker, een wethouder met wie ik veel samenwerk, vertelde me dat de Ledenraad van Vereniging Achmea op zoek was naar nieuwe leden. Ik ben er eens gaan kijken. In de Ledenraad worden brede maatschappelijke discussies gevoerd over thema’s die ik belangrijk vind. Daarom heb ik me kandidaat gesteld. Het gemeentelijke perspectief is me bekend, het perspectief van de zorgverzekeraar is nieuw voor me. Dat vind ik interessant. Daarnaast leek het me goed om met al die mensen uit de Ledenraad de dialoog te voeren over deze maatschappelijke thema’s. Dit levert inspiratie en nieuwe inzichten op. Ik heb me aangesloten bij de themawerkgroep Werk & Inkomen. Wat ik binnen dit thema heel belangrijk vind, is inclusie. Mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt of met een beperking komen moeilijk aan het werk. Dat vind ik een wezenlijk punt. Werk hebben en zoveel als mogelijk onafhankelijk mee kunnen doen is wat mij betreft een levensbehoefte. Ik vind het mijn taak om binnen de werkgroep te borgen dat die inclusie overal…

“Ik heb al heel lang contact met Achmea”, vertelt Hirsch Ballin. “Toen in 1994 verschillende coöperatieve verzekeraars als één bedrijf verder gingen, wilden ze concreet gestalte geven aan hun maatschappelijke betrokkenheid. De nieuwe groep vond dat verbetering van de hulp aan slachtoffers extra aandacht nodig had. Toen is Stichting Achmea Slachtoffer en Samenleving (SASS) opgericht, die projecten op het gebied van slachtofferschap financieel ondersteunt. Ik werd gevraagd als voorzitter.” Collectieve context “Als minister van Justitie ben ik al met het onderwerp slachtofferschap bezig geweest. Dat was de ingang voor mijn betrokkenheid bij Achmea. Naast mijn werk voor SASS bezocht ik ook bijeenkomsten van de Ledenraad van Vereniging Achmea en raakte ik geïnvolveerd in wat er omging in de Achmea-familie. Toen ik in 2011 weer ruimte kreeg voor nieuwe dingen, vroegen ze me lid te worden van het bestuur van Vereniging Achmea. Het bestuurswerk doe ik met overtuiging. Verzekeren is een belangrijk maatschappelijk organisatiepatroon om mensen die in de knel zijn gekomen te ondersteunen. Zeker verzekeraars met coöperatieve waarden zijn daarbij van belang. Want een deel van de risico’s leent zich niet voor commerciële, vrijwillige verzekeringen. Pensioen en zorg bijvoorbeeld kunnen we het best in collectieve context regelen, zodat wat er opgebouwd wordt beschikbaar blijft voor voortzetting van het verzekeringsbedrijf.” Vanzelfsprekend onderdeel “Het coöperatieve denken heeft sinds de negentiende eeuw een belangrijke rol gespeeld. Het is vervolgens uit de belangstelling geraakt, omdat het een vanzelfsprekend onderdeel werd van ons sociaaleconomische bestel. Het bewustzijn van het belang van het coöperatieve denken werd weer scherper in reactie op de verharding tijdens het neoliberalisme sinds Margaret Thatcher. Toen bleek dat niet iedereen zich onder alle omstandigheden kan redden. Het coöperatieve denken is en blijft dan ook belangrijk. In de 19de eeuw speelde het leven van de meeste mensen zich af langs een vaste en bestendige lijn. De bakker was de zoon van de bakker en de vader van de bakker. Er was een hoge graad van continuïteit en stabiliteit. In de moderne samenleving zijn deze traditionele vormen van leven verdwenen en staan we voortdurend bloot aan veranderingen. Daarbij blijkt dat we niet iedereen maar aan zijn lot kunnen over laten. We moeten elkaar tot steun zijn, omdat we alleen met elkaar de risico’s van die veranderlijkheid de baas kunnen blijven. Daarom vangen we elkaar op, in grotere verbanden dan voorheen, maar nog altijd met oog voor de zorgen van de individuele leden en hun…

NIEUW! Het eerste informatiemagazine van Vereniging Achmea. Lees het hier >

“Iedereen kan een depressie of andere psychiatrische stoornis krijgen”, vertelt Stephan. “Maar een deel van deze mensen is heel kwetsbaar door hun stoornis. Voor die mensen wil ik me inzetten, zij zijn de reden dat ik dit werk doe. En dat doe ik graag bij de Parnassia Groep. Onze medewerkers hebben de wil te innoveren en ontwikkelen. Tegelijkertijd werken we heel kleinschalig en gaat het goed op individueel patiëntenniveau. Dat is waar we voor staan.” Lokale aanwezigheid “Vanaf 2005 zijn er stapsgewijs organisaties aangesloten bij de Parnassia Groep, omdat we voor de gewenste specialisatie schaal nodig hadden. De gezamenlijkheid gebruiken we om dingen beter te kunnen doen, zoals opleiding, onderzoek, innovatie, ict en vastgoedbeheer. Ook de kennisdeling gaat sneller. Die grootschalige samenwerking werkt, omdat we ervoor zorgen dat we verder heel lokaal aanwezig blijven, bij huisartsen en in de wijken. Ook liggen de verantwoordelijkheden zoveel mogelijk bij de teams en bij de verschillende onderdelen van de groep. Dat past bij de maatschappelijke rol die we hebben. In de steden in onze drie kernregio’s zijn wij één van de grootste partijen op het gebied van zorg. De gemeentes mogen dan ook op ons rekenen. We zeggen niet: Deze persoon hoort niet tot onze doelgroep. We werken ook voor mensen die er net niet tussen passen. Het gaat erom wat de burgers in de steden nodig hebben om goed verder te kunnen.” Overstijgende thema’s “Sinds 2016 ben ik zakelijk lid van de Ledenraad vanuit de Parnassia Groep. Ik wilde dat graag. Zilveren Kruis is de grootste verzekeraar, de Parnassia Groep de grootste GGZ-instelling van Nederland. Ik vind het van groot belang om die partijen te verbinden om dingen waar te maken. Ook dingen die niet direct in de lijn van de kernactiviteiten liggen, zoals het voorkomen van uitval onder werknemers. Preventie is altijd lastig, niemand wil dat betalen. Daar moeten we het dus met elkaar over hebben binnen Vereniging Achmea. Verder zou het arbeidsmarktvraagstuk een goed thema zijn. We moeten ervoor zorgen dat er voldoende mensen opgeleid worden in de zorg. Want met een goed functionerende zorg blijven ook andere economische sectoren goed lopen. Er is minder uitval, sneller herstel van de medewerkers en minder belasting van mantelzorgers. We zouden dan ook initiatieven moeten ontplooien, naar het ministerie van onderwijs bijvoorbeeld, en belemmeringen aanwijzen die weggehaald kunnen worden. Daar heeft ook Achmea belang bij. Juist op die overstijgende thema’s kunnen we elkaar…

Akkie Lindeboom-Jager vertelt over haar lidmaatschap van de Ledenraad van Vereniging Achmea.

Mat Gubbels heeft zijn glastuinbouwbedrijf overgedragen aan zijn twee zoons. “Ik ben nu 66 jaar. Dat is een mooie leeftijd om een stapje terug te doen. Ik heb intussen ook andere bezigheden. Een jaar of vier terug ben ik lid geworden van de sectorraad Bedekte Teelten van Achmea Agro. De raad behartigt de belangen van glastuinders. Via de sectorraad ben ik gevraagd voor de Ledenraad van Vereniging Achmea. Achmea en in het bijzonder Agro zijn van oudsher coöperatief ingesteld. Vanuit die insteek zit ik erin. De coöperatieve gedachte spreekt me aan. Samen lasten en lusten delen.” Samen ervoor gaan “Nu is het in zo’n grote organisatie als Achmea, met zoveel bloedgroepen bij elkaar, best lastig om die coöperatieve gedachte vast te houden. Vereniging Achmea draagt daar zorg voor. Ik vind het heel goed dat bestuurders van verschillende Achmea divisies bij vergaderingen van de Ledenraad aanwezig zijn. Daaruit blijkt dat je als lid van de Ledenraad voor vol wordt aangezien, er naar je wordt geluisterd en dat je van toegevoegde waarde bent. Samen ervoor gaan is belangrijk, zeker in de agrosector. Hagelunie, Achmea’s calamiteitenverzekeraar voor de glastuinbouw, heeft vorig jaar fikse bedragen aan schade betaald en slechts een klein netto verlies geleden. Dan hebben we het toch goed gedaan. Mijn aanbeveling aan Achmea is: kijk eens hoe Hagelunie dat geregeld heeft. Haal best practices binnen het bedrijf boven water en deel die kennis nog meer intern.” Risico spreiden “Bij de glastuinbouw zijn we al jaren bezig met spreiding van het risico. Dat kunnen we onder andere doen door het gebied waarin Achmea opereert groter te maken. Nederland is de bakermat van tuinbouw. Maar steeds meer land- en tuinbouwers volgen de markt en gaan naar het buitenland. En ook Achmea volgt. Wij lopen voorop in de tuinbouw waar het verzekeringen aangaat. Er is wereldwijd bij tuinders grote behoefte aan die vakkennis op het gebied van risicomanagement, preventie en verzekeren. Ook bewustwording bij klanten is een bijzonder belangrijk punt. Wijs klanten erop dat de premies omhoog gaan als er veel en grote schades zijn. Voorkomen of minimaliseren van schade is beter. Bijvoorbeeld met een periodieke elektrakeuring voor tuinbouwbedrijven. Want als je maar elektra blijft bijknopen, is de kans groot op kortsluiting en brand. Bedrijven zien zelf ook dat het beter is dit te voorkomen. Zo werken we samen aan een verzekerbare en betaalbare toekomst.” Open voor ideeën “Ik moet zeggen dat bestuurders open…

“Duurzame inzetbaarheid gaat verder dan goed ziekteverzuimbeleid”, licht Van Hoof toe. “Zo zijn wij in ons bedrijf proactief aan de slag gegaan met preventie en maatregelen zoals schuldhulpverlening. We zagen door loonbeslagen dat dat nodig was. Mensen die schulden hebben stellen we gratis een budgetcoach ter beschikking. Enkele honderden medewerkers hebben daar al gebruik van gemaakt. Ze komen uit de schulden, hebben minder problemen en zijn daardoor fris op hun werk. Dat biedt niet alleen continuïteit, maar is ook eervol om te zien. Een ander initiatief betreft fysiotherapie. Die wordt door bezuinigingen vaak uit het pakket gehaald, terwijl onze mensen soms wel fysiotherapeutische hulp nodig hebben. Die bieden wij nu via het digitale platform Hello Fysio. Medewerkers hebben via Skype een gesprek met een therapeut en ze krijgen oefeningen mee. Als het nodig is, kunnen de medewerkers een afspraak maken met de fysiotherapeut, maar heel veel kan ook digitaal.” Kennis en ideeën toetsen “Dit soort mogelijkheden breng ik in bij de Ledenraad van Vereniging Achmea. Ik ben sinds vorig jaar vanuit CSU als zakelijke klant van Achmea lid van de Ledenraad. Ik ben altijd onder de indruk geweest van Achmea, hoe het als groot bedrijf georganiseerd is, op coöperatieve basis. Achmea onderhoudt goede relaties met haar stakeholders. Dat vind ik knap met de grote hoeveelheid stakeholders die zij heeft. Vanuit mijn rol bij CSU is stakeholdersmanagement voor mij een belangrijke zaak, dus daar wilde ik mijn licht over opsteken. Het is leuk mijn kennis en ideeën over duurzame inzetbaarheid en innovatie via de Ledenraad te toetsen bij een ander groot concern. Wat ik heb geleerd: je kunt niet alles zelf doen. Achmea is goed in verzekeren, in risico’s analyseren en premies berekenen. Ik zou zeggen: richt je op die core business en zoek goede samenwerking met dienstverleners. Als een klant schade heeft aan dakkapel bijvoorbeeld, keer dan geen geld uit, maar zorg dat de boel gerepareerd wordt en de zolder schoon wordt opgeleverd.” Dienstverlening verbreden “Met andere woorden, voor een duurzame werkwijze moet je de dienstverlening verbreden zonder de kern uit het oog te verliezen. Dat doen wij ook bij Tzorg. Wij ijveren voor een meer integrale dienstverlening die niet alleen gericht is op hulp in het huishouden, maar ook op zelfredzaamheid en het bestrijden van eenzaamheid. Onze mensen ondersteunen in het huishouden, doen boodschappen, helpen met de administratie of spelen een spelletje met de cliënten. Thuishulpen vinden het buitengewoon…

“Ik ben een boerendochter, geboren op de Veluwe. Op mijn 20ste trouwde ik met een Brabantse melkveehouder. Toen wij een kapitaalverzekering afsloten bij het Onderlinge Boerenverzekeringsfonds, vroegen ze mij om lid te worden van de Ledenraad. Dat is nu 35 jaar geleden, ik was 24. Er zaten toen maar een paar vrouwen in de Ledenraad en de gemiddelde leeftijd was hoog. Het was een heel statisch gebeuren in die eerste jaren. De Ledenraad bestond uit 100 mensen. De bijeenkomsten draaiden om zenden vanuit het bestuur. Het bestuur zat op een podium aan een lange tafel en wij kregen informatie. Een enkeling stelde een vraag. Dat kun je je nu niet meer voorstellen. De laatste tien jaar is er echt een omslag geweest. Die omslag werd ingezet door de ‘Roadmap Ledenbeleid 2015’ die er kwam onder leiding van Paul Overmars en Johanna Boogerd-Quaak.” Betere afspiegeling maatschappij “In de ‘Roadmap Ledenbeleid 2015’ werd de vernieuwingsslag vormgegeven. We stelden bijvoorbeeld vast dat we vanuit diverse hoeken mensen in de Ledenraad wilden. Meer jonge mensen, meer vrouwen en meer verschillende achtergronden. We hebben nu een mooie mix. We zijn een betere afspiegeling van de maatschappij geworden. Dat moet ook wel, we zijn niet voor niets de grootste verzekeraar van Nederland. Door de vernieuwing kwam er dynamiek en betrokkenheid binnen de Vereniging. De leden gaan dieper op de inhoud in. Verder werd de wisselwerking tussen de Vereniging en het bedrijf Achmea groter. In de laatste Ledenraadsvergadering hadden we een nuttige sessie over de cijfers. Verder geeft Achmea meer inzicht in de innovaties die ze doorvoeren. De Ledenraad is een grote groep betrokken klanten met een duidelijke mening. Dat is heel waardevol voor Achmea. Ook medewerkers van Achmea doen actief mee in de thema-werkgroepen. Voorheen stond Achmea op afstand, nu trekken we samen op.” Laatste vier jaar “Acht jaar geleden werd ik gevraagd om zitting te nemen in het Bestuur van Vereniging Achmea. In het Bestuur zit je nog dichter op de Vereniging. Het kost energie, maar het geeft me ook energie. Ik ben opgevoed met het idee dat je je moet inzetten voor de samenleving. En ik ben er trots op dat ik voor zo’n mooie vereniging mag werken. Vereniging Achmea is niet alleen van de leden, maar ook voor de leden. Dat vind ik een belangrijk iets. Op de vergadering in maart 2017 ben ik herkozen voor een nieuwe en laatste termijn. Verder is…

René Martens is lid van de Ledenraad: "Ik zie een grote groep mensen binnen Vereniging Achmea met verschillende invalshoeken. Dat geeft veel beweging en kansen en mij weer energie terug!" Bekijk het verhaal van René.

“Samen met Frans van Rooij vorm ik een afvaardiging van de Klantraad van FBTO bij Vereniging Achmea”, aldus Jacco. “Dat is best een verantwoordelijkheid. Maar vooral een leuke uitdaging. De stem van de FBTO-verzekerde mag zeker gehoord worden binnen de Ledenraad. Voor zover er een gemiddelde FBTO-klant bestaat, zou ik die willen typeren als een ondernemende verzekerde, die positief in het leven staat en die zelf de regie over zijn of haar leven wil voeren. Naar mijn mening moet Vereniging Achmea goed kijken naar de rol die een verzekeraar zou moeten vervullen in een samenleving die steeds digitaler, mondiger en individualistischer wordt. Zo ben ik onder andere benieuwd naar de rol die een verzekeraar kan spelen in het groeiende aantal online gemeenschappen. FBTO kwam met het idee voor een online community waarbij mensen zichzelf kunnen verzekeren. Denk aan bandjes met hun instrumenten. Of mensen die extreme sports doen zoals skydiving of kitesurfen. Die spullen kunnen mensen onderling zelf verzekeren. Iedereen kan een groep vormen, de regels bepalen, geld inleggen en uitkeren. Terug naar het coöperatieve gedachtegoed dat aan de basis stond van het huidige Achmea dus, maar dan vertaald naar deze tijd.” Disruptieve innovatie “Ik vind het initiatief van FBTO heel interessant. Het raakt aan een actueel thema: disruptieve innovatie. Dat is een innovatie die een bestaande branche volledig op zijn kop zet, zoals Airbnb in de hotelbranche en über in de taxiwereld. In het idee van FBTO wijzigt de rol van de verzekeraar in die van facilitator en scheidsrechter. Het bedrijf biedt een raamwerk waarbinnen mensen zelf met elkaar afspraken kunnen maken over wat en hoe ze willen verzekeren. Dat coöperatieve gedachtegoed vind ik mooi. En dat ik daar een actieve bijdrage aan kan leveren, vind ik inspirerend. Bij Achmea ben ik geen nummer, maar iemand die mag meebeslissen, via de Klantraad van FBTO en via de Ledenraad van Vereniging Achmea. De Raad van Bestuur van Achmea neemt wat wij aandragen heel serieus. Dat draagt naar mijn mening mede bij aan de proactieve houding en de positieve inzet van de leden tijdens de bijeenkomsten van de Ledenraad. We zijn zelf het bedrijf met z’n allen. De Vereniging beweegt mee met de samenleving en de wensen van de klanten. Met de kennissessies en de thema-werkgroepen geven we vervolgens verder invulling aan het doel van de Vereniging. Tijd- en plaatsonafhankelijk “Graag blijf ik betrokken bij de thema-werkgroepen, maar het liefst zou…

“In de samenleving wordt gediscussieerd over de vraag of arbeidspensioen, wonen en zorg niet meer met elkaar verbonden moeten zijn”, vertelt Stefan Tabak. “Je mag pensioen nu niet in zijn geheel opnemen. Er zijn mensen die ervoor pleiten dat je in ieder geval een deel van je pensioen in je huis kunt stoppen om zo je hypotheeklasten te verlagen. Of dat je een deel gebruikt om zorgkosten te betalen. Verder loopt er een nationale pensioendialoog over de vraag of het pensioenstelsel op de schop moet. Om al die ontwikkelingen voor te zijn heeft Achmea een aantal producten en diensten bij elkaar gezet. Daarmee is de oudedagsvoorziening meer in het hart van het dienstverleningspakket van Achmea gekomen.” Samen optrekken “Achmea Investment Management – kortweg AIM – doet het vermogensbeheer voor pensioenfondsen. De Klantraad biedt goede gelegenheid om met AIM in gesprek te zijn over de dienstverlening. Het draagt bij aan het partnership dat ik graag zie. Je kunt een gewone klantrelatie hebben, waarbij de één vraagt en de ander levert, maar wij willen meer samen optrekken. Omdat we allebei belang hebben bij een goede dienstverlening en doorontwikkeling van producten. Vanuit de Ledenraad van de Vereniging kwam vervolgens de vraag om iemand namens de pensioenfondsen af te vaardigen. Ik heb uitgebreide ervaring met pensioenadministratie en vermogensbeheer, ben breed geïnteresseerd en zit nog midden in mijn carrière. Daarom viel de keuze op mij. En ik doe het graag. Ik zie een duidelijke parallel tussen wat ik doe en wat Achmea doet. Pensioenfondsen zijn van oudsher not for profit, wat ze doen is in het belang van de deelnemer. Dat ligt heel dicht aan tegen het coöperatieve gedachtegoed van Achmea, waarbij je met z’n allen voor elkaar zorgt.” Voldoende draagvlak “Ik vind het belangrijk Achmea enerzijds een gezonde bedrijfsvoering heeft en anderzijds goed aangehaakt blijft bij wat maatschappelijk verantwoord is. Door in gesprek te blijven met AIM en de Raad van Bestuur van Achmea wil ik eraan bijdragen dat het bedrijf goed gepositioneerd is en op voldoende draagvlak kan rekenen. Vroeger was er alleen het verplichte collectieve pensioen vanuit de werkgever. Als werknemer had je geen keus. Dat is aan het veranderen. Tot € 100.000 kun je in zo’n verplichte regeling zitten, daarboven kan de werkgever een vrijwillige regeling aanbieden. Daarmee worden de pensioenfondsen voor het eerst geconfronteerd met marktwerking. Ze hebben een goed verhaal nodig, bijvoorbeeld over keuzemogelijkheden en kosten. Daarbij kunnen ze…

Saubia El Idrissi is niet alleen lid van de Ledenraad, maar ook lid van Verzekerdenraad van Zilveren Kruis, sinds 2005. “Het heette toen nog Agis”, vertelt Saubia. “Agis had veel Marokkaanse verzekerden. Ik wilde weten wat ze voor de verzekerden doen. En informatie delen over waar vrouwen tegenaan lopen. Daarom ben ik bij de Verzekerdenraad gegaan.” Dichter bij de mensen “Ik hoor veel verhalen van vrouwen. Ik merkte dat Marokkaanse vrouwen behoefte hebben aan sportfaciliteiten en aan een beweegprogramma, specifiek in mijn woonplaats Weesp. Toen kreeg ik het idee voor preventief gezondheidsonderzoek vanuit Agis. Er werd goed op gereageerd, voor Agis was dit een manier om dichter bij de mensen te komen. En voor veel mensen was het initiatief een stap om gezonder te leven en te bewegen.” In 2008 werd Saubia lid van de Ledenraad van Vereniging Achmea om zich ook met andere thema’s bezig te houden dan alleen zorg en gezondheid. “In de afgelopen jaren heb ik veel zien veranderen bij Vereniging Achmea. In het begin vond ik het er oud en grijs. Dat was de klacht van iedereen, hoor. Vanuit Agis zijn de eerste vrouwen in de Ledenraad gekomen. En er zijn meer jonge leden aangehaakt. Verder hebben we tegenwoordig meer oog voor wat er in de maatschappij leeft. Ik zit in de thema-werkgroep Leefbare Samenleving. We praten over hoe we mensen tot elkaar kunnen brengen, hoe ze met elkaar gaan praten.” Kennis delen “Ik zit veel op Facebook, ik ben bij veel groepen aangemeld en lees over de onvrede over verzekeraars. Dan staat er bijvoorbeeld: Kijk eens hoeveel geld er gaat naar die grote zorgverzekeraars, ze verdienen aan ons. Daar reageer ik dan op. Ik leg uit hoe het werkelijk in elkaar zit en dat Achmea helemaal geen winst maakt. En dat een maatregel als ‘eigen risico’ van de overheid komt en dat Achmea die gewoon moet uitvoeren. Waarom ik dit doe? Ik vind het belangrijk om mensen te vertellen hoe iets in elkaar zit. Ik heb heel veel geleerd, doordat ik lid ben van de Ledenraad. Die kennis deel ik graag. Dat vind ik fijn om te doen, om anderen te helpen. Verder koppel ik wat ik hoor en lees terug aan Vereniging Achmea, zodat zij er iets mee kunnen doen. Zo werkt mijn lidmaatschap twee kanten op.”

Maatschappelijke vraagstukken kunnen alleen worden opgelost vanuit coöperatief gedachtegoed.” Dat is de overtuiging van Arnoud van Vliet, secretarisdirecteur van Waterschap Hollandse Delta en lid van de Ledenraad van Vereniging Achmea. Hij kijkt in zijn werk goed naar hoe Achmea zaken aanpakt. “Omgekeerd moet Achmea naar mijn idee heel goed kijken naar wat de overheden doen. Zeker als het gaat om de gevolgen van klimaatontwikkeling. Arnoud van Vliet heeft in het waterschap ten zuiden van Rotterdam steeds meer te maken met de gevolgen van klimaatverandering, zoals wateroverlast. “Wat overheden gaan doen met klimaatontwikkeling heeft een enorme impact op de schadeportefeuille van Achmea. Die kennis draag ik graag over binnen Vereniging Achmea. Ik weet wat de klimaatagenda is voor de komende jaren en denk mee over wat dat voor Achmea zou betekenen.” Waterschappen zijn 100% overheid. Er zijn 21 waterschappen in Nederland, die de collectieve taak hebben om Nederland veilig te houden tegen water, water te beheren en afvalwater te zuiveren. “Als je kijkt naar klimaatverandering dan zie je een aantal gevolgen”, vervolgt Van Vliet. “Eén die prominent in beeld is, is wateroverlast door storm, hagel en regen. Maar ook droge perioden gaan steeds meer voorkomen. Dat voegt zich bij toch al autonome ontwikkelingen zoals bodemdaling. Bij zeespiegelstijging komt zout water steeds verder het land in. Daar zitten wij als waterschap middenin. Daar moeten we in investeren.” Kennis en kunde aanbieden “Ik ben lid geworden van de Ledenraad vanwege het feit dat verzekeraars een belangrijke rol hebben bij dit soort vraagstukken. De vraagstukken waar ik mee bezig ben, zijn dezelfde als waar Achmea mee worstelt. Kennisuitwisseling, daar is het me om te doen. Ik kan vanuit mijn ervaring voorspellen wat er van overheidswege gaat gebeuren in de komende jaren. Mijn boodschap is dat Achmea daar heel goed naar moet kijken. Wat overheden doen met klimaatontwikkeling, heeft groot effect op hoe Achmea als marktleider kan opereren. Zo moet er klimaatbestendig gebouwd worden. Wat zijn daarbij de mogelijkheden, wat zijn de risico’s? Wat kan Achmea bieden aan preventie, risicoafdekking en schadebehandeling? Is het voor agrariërs nog wel wenselijk om gewassen of kassen te verzekeren of verzekeren zij liever het voortbestaan van hun bedrijf? En wat kunnen we aanbevelen in preventieve zin aan burgers en ondernemers? Hoe maak je je pand klimaatbestendig? Als verzekeraar kun je kennis en kunde aanbieden om mensen te helpen.” Gedachtegoed van de toekomst “Ik ben bij Achmea aangehaakt vanwege het…

Als burgemeester van Wierden staat Henk Robben midden in de maatschappij. Dat brengt hij mee als Bestuurslid van Vereniging Achmea. “Ik heb in mijn werk altijd de verbinding gehad met land- en tuinbouw. Juist op het platteland spelen veel thema’s waarbij Achmea een rol kan spelen. Vanuit mijn rol als burgemeester kan ik daarin fungeren als intermediair.” Een jaar of vier geleden constateerde Robben en zijn medebestuursleden dat Vereniging Achmea geen goede afspiegeling was van de maatschappij. “Achmea is het resultaat van veel fusies. Met iedere fusie kwamen er leden mee. Daardoor werd de Vereniging een gedateerde groep van voornamelijk mannen. We wilden meer diversiteit en verjonging. Daarop hebben we ingezet, met resultaat.” Ogen en oren Maar de vernieuwing ging verder. “We stelden onszelf ook de vraag: Wat vinden we nu eigenlijk van de rol van Vereniging Achmea in relatie tot het bedrijf Achmea? We zijn de grootste aandeelhouder, maar is dat het dan? Kijken we alleen of er voldoende rendement is? Dat is wel erg armoedig. Toen we de vernieuwing hadden doorgevoerd, wilden we veel meer de oren en ogen van het bedrijf Achmea worden. We willen signalen vanuit de samenleving naar het bedrijf Achmea krijgen. Bij de decentralisatie van de zorgtaken bijvoorbeeld, zag ik als burgemeester welke knelpunten er waren op het gemeentehuis, maar ook bij mensen thuis. Dat geef ik dan door aan de Vereniging. Bij de werving van nieuwe leden voor de Ledenraad en het Bestuur geven we dat ook mee: We verwachten dat je input geeft, wil je die rol wel? In thema-werkgroepen bespreken we vraagstukken die leven in de samenleving. En waar mogelijk vertalen we die naar suggesties voor diensten en producten van Achmea.” Dubbelrol “Vanuit mijn burgemeesterschap betekent deze betrokkenheid een dubbelrol. De resultaten van Achmea zijn voor de Vereniging als aandeelhouder belangrijk. Als het bedrijf Achmea verlies lijdt, dan geeft dat een bepaalde emotie. Maar dan kijk je waardoor dat verlies komt. Vorig jaar was er grote hagelschade op het platteland, met name in de land- en tuinbouw. Dan denk ik als burgemeester in een agrarisch gebied: Daar is de verzekeraar wel voor, in zo’n geval moeten we schade uitkeren. Met andere woorden, we hebben ons werk als verzekeraar goed gedaan en daardoor hebben we verlies geleden. Dat is op zich niet erg, maar het moet niet te vaak gebeuren. Naar de toekomst toe moeten we het zo regelen, dat we af…

“In 1917 tijdens een vergadering in Tietjerksteradeel heeft mijn overgrootvader het belang van een pensioenregeling voor boeren aangekaart. Hij zei: In plaats van dat we elkaar de laatste cent uit de zak concurreren, laten we een halve cent per kilo melk reserveren voor de dag dat we niet meer kunnen werken. Samen sterk, zo had hij het bedacht en zo werd in 1918 het Onderlinge Boerenverzekeringsfonds OBF opgericht. Mijn overgrootvader was de eerste medewerker die betaald werd om bij collega-boeren langs te gaan om hen te overtuigen hetzelfde te doen. Zijn kleinzoon, mijn vader dus, was als veehouder ook betrokken bij het fonds. Begin jaren ’80 werd hij lid van de Ledenraad. Ik kreeg dat als klein meisje mee. Mijn vader heeft alle fusies meegemaakt, hij was er veel mee bezig. Op een goed moment, na 35 jaar, ging hij uit de Ledenraad. Toen hebben we het erover gehad of ik lid zou worden. Ik was gelijk enthousiast en hij vond het helemaal geweldig.” Veel aanknopingspunten “Ik ben opgeleid als arbeids- en beleidssocioloog. Twaalf jaar werkte ik als HR business partner bij uiteenlopende bedrijven. Filmen was ondertussen een hobby geworden. Ik volgde een opleiding tot camerajournalist en maakte in 2013 de overstap naar zelfstandig ondernemerschap. Ik maak nu bedrijfsfilms en animaties. Heerlijk om te kunnen doen wat ik het allerleukst vind. Maar ik miste wel het gevoel ergens onderdeel van te zijn. In 2015 werd ik lid van de Ledenraad van Vereniging Achmea. Ik ben aangesloten bij de werkgroep Ledenbeleid & Communicatie. Wij zijn actief voor de vereniging zelf, het opleidingsprogramma voor leden, de website, noem maar op. Los van de verbondenheid vanuit mijn familie zag ik veel aanknopingspunten voor mezelf om dit te gaan doen. De maatschappelijke betrokkenheid van de vereniging sluit aan bij mijn studie sociologie. Daarnaast vind ik de Ledenraad een leuke groep mensen. Iedereen is heel begaan met elkaar en met het bedrijf. Verder is het lidmaatschap een mooie aanvulling op mijn netwerk.” Uitleggen aan omgeving “Mijn omgeving is over het algemeen positief over mijn lidmaatschap. Al ligt het imago van de grote verzekeraars al een tijdje onder vuur. Ik ben blij dat ik kan uitleggen dat door het coöperatieve karakter een groot deel van de winst binnen het bedrijf blijft. En dat er zelfs wordt ingeteerd op reserves om de zorgpremies niet nog harder te laten groeien. Door de bijeenkomsten van de ledenraad krijg ik…