Verhalen

Corinne Dettmeijer concludeerde jaren geleden al dat te weinig bekend is over de gevolgen van kinderporno en de behoeften van slachtoffers. De slachtoffers zijn namelijk niet alleen misbruikt, maar beelden daarvan circuleren mogelijk nog steeds online. “Dat voegt een extra component toe aan hun slachtofferschap”, aldus Dettmeijer. “Toen het Canadian Centre for Child Protection ons benaderde om mee te werken aan de Survivors’ Survey, zeiden we dan ook volmondig ja.” Het onderzoek, dat financieel ondersteund werd door Stichting Achmea Slachtoffer & Samenleving (SASS), is inmiddels afgerond. Honderdvijftig slachtoffers uit verschillende landen hebben via internet de vragenlijst ingevuld. Bijna de helft van de deelnemers komt uit Nederland. Daarom is dit onderzoek ook bij uitstek voor Nederland relevant. Persoonlijke drijfveer “Cruciaal is dat we door het onderzoek een verandering kunnen gaan inzetten”, vervolgt Dettmeijer. “Want er is best veel bekend over hoe om te gaan met slachtoffers van seksueel misbruik, maar wat moeten we doen als de beelden op internet blijven circuleren? Slachtoffers blijven ermee zitten. Dat is ook ingewikkeld voor de hulpverleners. Dit onderzoek geeft een prachtige aanvulling op de kennis over wat slachtoffers nodig hebben. Daarom schrijf ik nu een brief met aanbevelingen aan de minister van Volksgezondheid en aan de minister van Veiligheid en Justitie: onderzoek wat slachtoffers nodig hebben, zet webcrawlers in die de beelden op internet kunnen opsporen en geef erkenning op financieel gebied, als steun in de rug en zetje in de goede richting. Dat is belangrijk. En dat ik iets kan betekenen in het leven van individuele mensen, is mijn persoonlijke drijfveer.” Helicopterview Dettmeijer was niet van plan om zich met jeugdhulp bezig te houden, toen ze civiel recht ging studeren. “In 1980 begon ik als Officier van Justitie in Rotterdam, bij jeugdzaken. Wij hebben toen Bureau Halt opgericht, dat direct interventies doet als jongeren strafbare feiten plegen. Een spannende tijd. Later werd ik kinderrechter in Den Haag. Ik heb daar heel veel kinderen met problemen gezien. Toen ik later eens op een bijeenkomst was voor de Joke Smitprijs, pakte één van de winnaars me bij de arm en zei: ‘U was mijn kinderrechter. Ik was slachtoffer van een loverboy en u heeft mij uit huis geplaatst en voor een belangrijk deel mijn leven gered.’ Aangrijpend dat je echt iets betekend hebt. In wat ik nu doe als Nationaal Rapporteur heb ik meer een helicopterview, meer afstand. Dat is ook nodig om dingen voor elkaar…

Sommige mensen hebben het moeilijk in het leven. Mij interesseert: Wat betekent dit voor iemand? Wat kunnen we daaraan doen?” Stephan Valk, voorzitter Raad van Bestuur van de GGZ-instelling Parnassia Groep en lid van de Ledenraad vertelt.  “Iedereen kan een depressie of andere psychiatrische stoornis krijgen”, vertelt Stephan. “Maar een deel van deze mensen is heel kwetsbaar door hun stoornis. Voor die mensen wil ik me inzetten, zij zijn de reden dat ik dit werk doe. En dat doe ik graag bij de Parnassia Groep. Onze medewerkers hebben de wil te innoveren en ontwikkelen. Tegelijkertijd werken we heel kleinschalig en gaat het goed op individueel patiëntenniveau. Dat is waar we voor staan.” Lokale aanwezigheid “Vanaf 2005 zijn er stapsgewijs organisaties aangesloten bij de Parnassia Groep, omdat we voor de gewenste specialisatie schaal nodig hadden. De gezamenlijkheid gebruiken we om dingen beter te kunnen doen, zoals opleiding, onderzoek, innovatie, ict en vastgoedbeheer. Ook de kennisdeling gaat sneller. Die grootschalige samenwerking werkt, omdat we ervoor zorgen dat we verder heel lokaal aanwezig blijven, bij huisartsen en in de wijken. Ook liggen de verantwoordelijkheden zoveel mogelijk bij de teams en bij de verschillende onderdelen van de groep. Dat past bij de maatschappelijke rol die we hebben. In de steden in onze drie kernregio’s zijn wij één van de grootste partijen op het gebied van zorg. De gemeentes mogen dan ook op ons rekenen. We zeggen niet: Deze persoon hoort niet tot onze doelgroep. We werken ook voor mensen die er net niet tussen passen. Het gaat erom wat de burgers in de steden nodig hebben om goed verder te kunnen.” Overstijgende thema’s “Sinds 2016 ben ik zakelijk lid van de Ledenraad vanuit de Parnassia Groep. Ik wilde dat graag. Zilveren Kruis is de grootste verzekeraar, de Parnassia Groep de grootste GGZ-instelling van Nederland. Ik vind het van groot belang om die partijen te verbinden om dingen waar te maken. Ook dingen die niet direct in de lijn van de kernactiviteiten liggen, zoals het voorkomen van uitval onder werknemers. Preventie is altijd lastig, niemand wil dat betalen. Daar moeten we het dus met elkaar over hebben binnen Vereniging Achmea. Verder zou het arbeidsmarktvraagstuk een goed thema zijn. We moeten ervoor zorgen dat er voldoende mensen opgeleid worden in de zorg. Want met een goed functionerende zorg blijven ook andere economische sectoren goed lopen. Er is minder uitval, sneller herstel van de medewerkers en minder…

“Het is altijd heel makkelijk om aan de zijlijn te roepen, maar je kunt je ook je ergens instorten en proberen daar vorm aan te geven. Dankzij een vernieuwingsslag zie je de verjonging ook. Er komen vrij veel jongeren in de Ledenraad en dat kan alleen maar goed zijn, want die hebben de toekomst”. Akkie Lindeboom-Jager vertelt over haar lidmaatschap van de Ledenraad van Vereniging Achmea.

Mat Gubbels heeft zijn glastuinbouwbedrijf overgedragen aan zijn twee zoons. “Ik ben nu 66 jaar. Dat is een mooie leeftijd om een stapje terug te doen. Ik heb intussen ook andere bezigheden. Een jaar of vier terug ben ik lid geworden van de sectorraad Bedekte Teelten van Achmea Agro. De raad behartigt de belangen van glastuinders. Via de sectorraad ben ik gevraagd voor de Ledenraad van Vereniging Achmea. Achmea en in het bijzonder Agro zijn van oudsher coöperatief ingesteld. Vanuit die insteek zit ik erin. De coöperatieve gedachte spreekt me aan. Samen lasten en lusten delen.” Samen ervoor gaan “Nu is het in zo’n grote organisatie als Achmea, met zoveel bloedgroepen bij elkaar, best lastig om die coöperatieve gedachte vast te houden. Vereniging Achmea draagt daar zorg voor. Ik vind het heel goed dat bestuurders van verschillende Achmea divisies bij vergaderingen van de Ledenraad aanwezig zijn. Daaruit blijkt dat je als lid van de Ledenraad voor vol wordt aangezien, er naar je wordt geluisterd en dat je van toegevoegde waarde bent. Samen ervoor gaan is belangrijk, zeker in de agrosector. Hagelunie, Achmea’s calamiteitenverzekeraar voor de glastuinbouw, heeft vorig jaar fikse bedragen aan schade betaald en slechts een klein netto verlies geleden. Dan hebben we het toch goed gedaan. Mijn aanbeveling aan Achmea is: kijk eens hoe Hagelunie dat geregeld heeft. Haal best practices binnen het bedrijf boven water en deel die kennis nog meer intern.” Risico spreiden “Bij de glastuinbouw zijn we al jaren bezig met spreiding van het risico. Dat kunnen we onder andere doen door het gebied waarin Achmea opereert groter te maken. Nederland is de bakermat van tuinbouw. Maar steeds meer land- en tuinbouwers volgen de markt en gaan naar het buitenland. En ook Achmea volgt. Wij lopen voorop in de tuinbouw waar het verzekeringen aangaat. Er is wereldwijd bij tuinders grote behoefte aan die vakkennis op het gebied van risicomanagement, preventie en verzekeren. Ook bewustwording bij klanten is een bijzonder belangrijk punt. Wijs klanten erop dat de premies omhoog gaan als er veel en grote schades zijn. Voorkomen of minimaliseren van schade is beter. Bijvoorbeeld met een periodieke elektrakeuring voor tuinbouwbedrijven. Want als je maar elektra blijft bijknopen, is de kans groot op kortsluiting en brand. Bedrijven zien zelf ook dat het beter is dit te voorkomen. Zo werken we samen aan een verzekerbare en betaalbare toekomst.” Open voor ideeën “Ik moet zeggen dat bestuurders open…

“Ik denk dat je als organisatie altijd het gesprek moet aangaan, omdat daar inspiratie zit en daar de nieuwe geluiden uit voortkomen. Dat is heel waardevol voor je organisatie.” Rubia Jessurun, lid van de Ledenraad van Vereniging Achmea vertelt over haar lidmaatschap.

“Duurzame inzetbaarheid gaat verder dan goed ziekteverzuimbeleid”, licht Van Hoof toe. “Zo zijn wij in ons bedrijf proactief aan de slag gegaan met preventie en maatregelen zoals schuldhulpverlening. We zagen door loonbeslagen dat dat nodig was. Mensen die schulden hebben stellen we gratis een budgetcoach ter beschikking. Enkele honderden medewerkers hebben daar al gebruik van gemaakt. Ze komen uit de schulden, hebben minder problemen en zijn daardoor fris op hun werk. Dat biedt niet alleen continuïteit, maar is ook eervol om te zien. Een ander initiatief betreft fysiotherapie. Die wordt door bezuinigingen vaak uit het pakket gehaald, terwijl onze mensen soms wel fysiotherapeutische hulp nodig hebben. Die bieden wij nu via het digitale platform Hello Fysio. Medewerkers hebben via Skype een gesprek met een therapeut en ze krijgen oefeningen mee. Als het nodig is, kunnen de medewerkers een afspraak maken met de fysiotherapeut, maar heel veel kan ook digitaal.” Kennis en ideeën toetsen “Dit soort mogelijkheden breng ik in bij de Ledenraad van Vereniging Achmea. Ik ben sinds vorig jaar vanuit CSU als zakelijke klant van Achmea lid van de Ledenraad. Ik ben altijd onder de indruk geweest van Achmea, hoe het als groot bedrijf georganiseerd is, op coöperatieve basis. Achmea onderhoudt goede relaties met haar stakeholders. Dat vind ik knap met de grote hoeveelheid stakeholders die zij heeft. Vanuit mijn rol bij CSU is stakeholdersmanagement voor mij een belangrijke zaak, dus daar wilde ik mijn licht over opsteken. Het is leuk mijn kennis en ideeën over duurzame inzetbaarheid en innovatie via de Ledenraad te toetsen bij een ander groot concern. Wat ik heb geleerd: je kunt niet alles zelf doen. Achmea is goed in verzekeren, in risico’s analyseren en premies berekenen. Ik zou zeggen: richt je op die core business en zoek goede samenwerking met dienstverleners. Als een klant schade heeft aan dakkapel bijvoorbeeld, keer dan geen geld uit, maar zorg dat de boel gerepareerd wordt en de zolder schoon wordt opgeleverd.” Dienstverlening verbreden “Met andere woorden, voor een duurzame werkwijze moet je de dienstverlening verbreden zonder de kern uit het oog te verliezen. Dat doen wij ook bij Tzorg. Wij ijveren voor een meer integrale dienstverlening die niet alleen gericht is op hulp in het huishouden, maar ook op zelfredzaamheid en het bestrijden van eenzaamheid. Onze mensen ondersteunen in het huishouden, doen boodschappen, helpen met de administratie of spelen een spelletje met de cliënten. Thuishulpen vinden het buitengewoon…

“Ik ben een boerendochter, geboren op de Veluwe. Op mijn 20ste trouwde ik met een Brabantse melkveehouder. Toen wij een kapitaalverzekering afsloten bij het Onderlinge Boerenverzekeringsfonds, vroegen ze mij om lid te worden van de Ledenraad. Dat is nu 35 jaar geleden, ik was 24. Er zaten toen maar een paar vrouwen in de Ledenraad en de gemiddelde leeftijd was hoog. Het was een heel statisch gebeuren in die eerste jaren. De Ledenraad bestond uit 100 mensen. De bijeenkomsten draaiden om zenden vanuit het bestuur. Het bestuur zat op een podium aan een lange tafel en wij kregen informatie. Een enkeling stelde een vraag. Dat kun je je nu niet meer voorstellen. De laatste tien jaar is er echt een omslag geweest. Die omslag werd ingezet door de ‘Roadmap Ledenbeleid 2015’ die er kwam onder leiding van Paul Overmars en Johanna Boogerd-Quaak.” Betere afspiegeling maatschappij “In de ‘Roadmap Ledenbeleid 2015’ werd de vernieuwingsslag vormgegeven. We stelden bijvoorbeeld vast dat we vanuit diverse hoeken mensen in de Ledenraad wilden. Meer jonge mensen, meer vrouwen en meer verschillende achtergronden. We hebben nu een mooie mix. We zijn een betere afspiegeling van de maatschappij geworden. Dat moet ook wel, we zijn niet voor niets de grootste verzekeraar van Nederland. Door de vernieuwing kwam er dynamiek en betrokkenheid binnen de Vereniging. De leden gaan dieper op de inhoud in. Verder werd de wisselwerking tussen de Vereniging en het bedrijf Achmea groter. In de laatste Ledenraadsvergadering hadden we een nuttige sessie over de cijfers. Verder geeft Achmea meer inzicht in de innovaties die ze doorvoeren. De Ledenraad is een grote groep betrokken klanten met een duidelijke mening. Dat is heel waardevol voor Achmea. Ook medewerkers van Achmea doen actief mee in de thema-werkgroepen. Voorheen stond Achmea op afstand, nu trekken we samen op.” Laatste vier jaar “Acht jaar geleden werd ik gevraagd om zitting te nemen in het Bestuur van Vereniging Achmea. In het Bestuur zit je nog dichter op de Vereniging. Het kost energie, maar het geeft me ook energie. Ik ben opgevoed met het idee dat je je moet inzetten voor de samenleving. En ik ben er trots op dat ik voor zo’n mooie vereniging mag werken. Vereniging Achmea is niet alleen van de leden, maar ook voor de leden. Dat vind ik een belangrijk iets. Op de vergadering in maart 2017 ben ik herkozen voor een nieuwe en laatste termijn. Verder is…

René Martens is lid van de Ledenraad: "Ik zie een grote groep mensen binnen Vereniging Achmea met verschillende invalshoeken. Dat geeft veel beweging en kansen en mij weer energie terug!" Bekijk het verhaal van René.

“Samen met Frans van Rooij vorm ik een afvaardiging van de Klantraad van FBTO bij Vereniging Achmea”, aldus Jacco. “Dat is best een verantwoordelijkheid. Maar vooral een leuke uitdaging. De stem van de FBTO-verzekerde mag zeker gehoord worden binnen de Ledenraad. Voor zover er een gemiddelde FBTO-klant bestaat, zou ik die willen typeren als een ondernemende verzekerde, die positief in het leven staat en die zelf de regie over zijn of haar leven wil voeren. Naar mijn mening moet Vereniging Achmea goed kijken naar de rol die een verzekeraar zou moeten vervullen in een samenleving die steeds digitaler, mondiger en individualistischer wordt. Zo ben ik onder andere benieuwd naar de rol die een verzekeraar kan spelen in het groeiende aantal online gemeenschappen. FBTO kwam met het idee voor een online community waarbij mensen zichzelf kunnen verzekeren. Denk aan bandjes met hun instrumenten. Of mensen die extreme sports doen zoals skydiving of kitesurfen. Die spullen kunnen mensen onderling zelf verzekeren. Iedereen kan een groep vormen, de regels bepalen, geld inleggen en uitkeren. Terug naar het coöperatieve gedachtegoed dat aan de basis stond van het huidige Achmea dus, maar dan vertaald naar deze tijd.” Disruptieve innovatie “Ik vind het initiatief van FBTO heel interessant. Het raakt aan een actueel thema: disruptieve innovatie. Dat is een innovatie die een bestaande branche volledig op zijn kop zet, zoals Airbnb in de hotelbranche en über in de taxiwereld. In het idee van FBTO wijzigt de rol van de verzekeraar in die van facilitator en scheidsrechter. Het bedrijf biedt een raamwerk waarbinnen mensen zelf met elkaar afspraken kunnen maken over wat en hoe ze willen verzekeren. Dat coöperatieve gedachtegoed vind ik mooi. En dat ik daar een actieve bijdrage aan kan leveren, vind ik inspirerend. Bij Achmea ben ik geen nummer, maar iemand die mag meebeslissen, via de Klantraad van FBTO en via de Ledenraad van Vereniging Achmea. De Raad van Bestuur van Achmea neemt wat wij aandragen heel serieus. Dat draagt naar mijn mening mede bij aan de proactieve houding en de positieve inzet van de leden tijdens de bijeenkomsten van de Ledenraad. We zijn zelf het bedrijf met z’n allen. De Vereniging beweegt mee met de samenleving en de wensen van de klanten. Met de kennissessies en de thema-werkgroepen geven we vervolgens verder invulling aan het doel van de Vereniging. Tijd- en plaatsonafhankelijk “Graag blijf ik betrokken bij de thema-werkgroepen, maar het liefst zou…

“In de samenleving wordt gediscussieerd over de vraag of arbeidspensioen, wonen en zorg niet meer met elkaar verbonden moeten zijn”, vertelt Stefan Tabak. “Je mag pensioen nu niet in zijn geheel opnemen. Er zijn mensen die ervoor pleiten dat je in ieder geval een deel van je pensioen in je huis kunt stoppen om zo je hypotheeklasten te verlagen. Of dat je een deel gebruikt om zorgkosten te betalen. Verder loopt er een nationale pensioendialoog over de vraag of het pensioenstelsel op de schop moet. Om al die ontwikkelingen voor te zijn heeft Achmea een aantal producten en diensten bij elkaar gezet. Daarmee is de oudedagsvoorziening meer in het hart van het dienstverleningspakket van Achmea gekomen.” Samen optrekken “Achmea Investment Management – kortweg AIM – doet het vermogensbeheer voor pensioenfondsen. De Klantraad biedt goede gelegenheid om met AIM in gesprek te zijn over de dienstverlening. Het draagt bij aan het partnership dat ik graag zie. Je kunt een gewone klantrelatie hebben, waarbij de één vraagt en de ander levert, maar wij willen meer samen optrekken. Omdat we allebei belang hebben bij een goede dienstverlening en doorontwikkeling van producten. Vanuit de Ledenraad van de Vereniging kwam vervolgens de vraag om iemand namens de pensioenfondsen af te vaardigen. Ik heb uitgebreide ervaring met pensioenadministratie en vermogensbeheer, ben breed geïnteresseerd en zit nog midden in mijn carrière. Daarom viel de keuze op mij. En ik doe het graag. Ik zie een duidelijke parallel tussen wat ik doe en wat Achmea doet. Pensioenfondsen zijn van oudsher not for profit, wat ze doen is in het belang van de deelnemer. Dat ligt heel dicht aan tegen het coöperatieve gedachtegoed van Achmea, waarbij je met z’n allen voor elkaar zorgt.” Voldoende draagvlak “Ik vind het belangrijk Achmea enerzijds een gezonde bedrijfsvoering heeft en anderzijds goed aangehaakt blijft bij wat maatschappelijk verantwoord is. Door in gesprek te blijven met AIM en de Raad van Bestuur van Achmea wil ik eraan bijdragen dat het bedrijf goed gepositioneerd is en op voldoende draagvlak kan rekenen. Vroeger was er alleen het verplichte collectieve pensioen vanuit de werkgever. Als werknemer had je geen keus. Dat is aan het veranderen. Tot € 100.000 kun je in zo’n verplichte regeling zitten, daarboven kan de werkgever een vrijwillige regeling aanbieden. Daarmee worden de pensioenfondsen voor het eerst geconfronteerd met marktwerking. Ze hebben een goed verhaal nodig, bijvoorbeeld over keuzemogelijkheden en kosten. Daarbij kunnen ze…

Saubia El Idrissi is niet alleen lid van de Ledenraad, maar ook lid van Verzekerdenraad van Zilveren Kruis, sinds 2005. “Het heette toen nog Agis”, vertelt Saubia. “Agis had veel Marokkaanse verzekerden. Ik wilde weten wat ze voor de verzekerden doen. En informatie delen over waar vrouwen tegenaan lopen. Daarom ben ik bij de Verzekerdenraad gegaan.” Dichter bij de mensen “Ik hoor veel verhalen van vrouwen. Ik merkte dat Marokkaanse vrouwen behoefte hebben aan sportfaciliteiten en aan een beweegprogramma, specifiek in mijn woonplaats Weesp. Toen kreeg ik het idee voor preventief gezondheidsonderzoek vanuit Agis. Er werd goed op gereageerd, voor Agis was dit een manier om dichter bij de mensen te komen. En voor veel mensen was het initiatief een stap om gezonder te leven en te bewegen.” In 2008 werd Saubia lid van de Ledenraad van Vereniging Achmea om zich ook met andere thema’s bezig te houden dan alleen zorg en gezondheid. “In de afgelopen jaren heb ik veel zien veranderen bij Vereniging Achmea. In het begin vond ik het er oud en grijs. Dat was de klacht van iedereen, hoor. Vanuit Agis zijn de eerste vrouwen in de Ledenraad gekomen. En er zijn meer jonge leden aangehaakt. Verder hebben we tegenwoordig meer oog voor wat er in de maatschappij leeft. Ik zit in de thema-werkgroep Leefbare Samenleving. We praten over hoe we mensen tot elkaar kunnen brengen, hoe ze met elkaar gaan praten.” Kennis delen “Ik zit veel op Facebook, ik ben bij veel groepen aangemeld en lees over de onvrede over verzekeraars. Dan staat er bijvoorbeeld: Kijk eens hoeveel geld er gaat naar die grote zorgverzekeraars, ze verdienen aan ons. Daar reageer ik dan op. Ik leg uit hoe het werkelijk in elkaar zit en dat Achmea helemaal geen winst maakt. En dat een maatregel als ‘eigen risico’ van de overheid komt en dat Achmea die gewoon moet uitvoeren. Waarom ik dit doe? Ik vind het belangrijk om mensen te vertellen hoe iets in elkaar zit. Ik heb heel veel geleerd, doordat ik lid ben van de Ledenraad. Die kennis deel ik graag. Dat vind ik fijn om te doen, om anderen te helpen. Verder koppel ik wat ik hoor en lees terug aan Vereniging Achmea, zodat zij er iets mee kunnen doen. Zo werkt mijn lidmaatschap twee kanten op.”

Maatschappelijke vraagstukken kunnen alleen worden opgelost vanuit coöperatief gedachtegoed.” Dat is de overtuiging van Arnoud van Vliet, secretarisdirecteur van Waterschap Hollandse Delta en lid van de Ledenraad van Vereniging Achmea. Hij kijkt in zijn werk goed naar hoe Achmea zaken aanpakt. “Omgekeerd moet Achmea naar mijn idee heel goed kijken naar wat de overheden doen. Zeker als het gaat om de gevolgen van klimaatontwikkeling. Arnoud van Vliet heeft in het waterschap ten zuiden van Rotterdam steeds meer te maken met de gevolgen van klimaatverandering, zoals wateroverlast. “Wat overheden gaan doen met klimaatontwikkeling heeft een enorme impact op de schadeportefeuille van Achmea. Die kennis draag ik graag over binnen Vereniging Achmea. Ik weet wat de klimaatagenda is voor de komende jaren en denk mee over wat dat voor Achmea zou betekenen.” Waterschappen zijn 100% overheid. Er zijn 21 waterschappen in Nederland, die de collectieve taak hebben om Nederland veilig te houden tegen water, water te beheren en afvalwater te zuiveren. “Als je kijkt naar klimaatverandering dan zie je een aantal gevolgen”, vervolgt Van Vliet. “Eén die prominent in beeld is, is wateroverlast door storm, hagel en regen. Maar ook droge perioden gaan steeds meer voorkomen. Dat voegt zich bij toch al autonome ontwikkelingen zoals bodemdaling. Bij zeespiegelstijging komt zout water steeds verder het land in. Daar zitten wij als waterschap middenin. Daar moeten we in investeren.” Kennis en kunde aanbieden “Ik ben lid geworden van de Ledenraad vanwege het feit dat verzekeraars een belangrijke rol hebben bij dit soort vraagstukken. De vraagstukken waar ik mee bezig ben, zijn dezelfde als waar Achmea mee worstelt. Kennisuitwisseling, daar is het me om te doen. Ik kan vanuit mijn ervaring voorspellen wat er van overheidswege gaat gebeuren in de komende jaren. Mijn boodschap is dat Achmea daar heel goed naar moet kijken. Wat overheden doen met klimaatontwikkeling, heeft groot effect op hoe Achmea als marktleider kan opereren. Zo moet er klimaatbestendig gebouwd worden. Wat zijn daarbij de mogelijkheden, wat zijn de risico’s? Wat kan Achmea bieden aan preventie, risicoafdekking en schadebehandeling? Is het voor agrariërs nog wel wenselijk om gewassen of kassen te verzekeren of verzekeren zij liever het voortbestaan van hun bedrijf? En wat kunnen we aanbevelen in preventieve zin aan burgers en ondernemers? Hoe maak je je pand klimaatbestendig? Als verzekeraar kun je kennis en kunde aanbieden om mensen te helpen.” Gedachtegoed van de toekomst “Ik ben bij Achmea aangehaakt vanwege het…

“Vereniging Achmea was een club van grijze mannen”, zegt bestuurslid Henk Robben. “Ik durf het te zeggen, ik ben er zelf ook één.” Inmiddels is de samenstelling van Bestuur en Ledenraad diverser geworden, met meer vrouwen, jonge mensen en Nederlanders met een andere culturele achtergrond. “Er is in de vernieuwde Vereniging vaart en dynamiek gekomen. Daarin ben ik zelf ook verjongd.” Als burgemeester van Wierden staat Henk Robben midden in de maatschappij. Dat brengt hij mee als Bestuurslid van Vereniging Achmea. “Ik heb in mijn werk altijd de verbinding gehad met land- en tuinbouw. Juist op het platteland spelen veel thema’s waarbij Achmea een rol kan spelen. Vanuit mijn rol als burgemeester kan ik daarin fungeren als intermediair.” Een jaar of vier geleden constateerde Robben en zijn medebestuursleden dat Vereniging Achmea geen goede afspiegeling was van de maatschappij. “Achmea is het resultaat van veel fusies. Met iedere fusie kwamen er leden mee. Daardoor werd de Vereniging een gedateerde groep van voornamelijk mannen. We wilden meer diversiteit en verjonging. Daarop hebben we ingezet, met resultaat.” Ogen en oren Maar de vernieuwing ging verder. “We stelden onszelf ook de vraag: Wat vinden we nu eigenlijk van de rol van Vereniging Achmea in relatie tot het bedrijf Achmea? We zijn de grootste aandeelhouder, maar is dat het dan? Kijken we alleen of er voldoende rendement is? Dat is wel erg armoedig. Toen we de vernieuwing hadden doorgevoerd, wilden we veel meer de oren en ogen van het bedrijf Achmea worden. We willen signalen vanuit de samenleving naar het bedrijf Achmea krijgen. Bij de decentralisatie van de zorgtaken bijvoorbeeld, zag ik als burgemeester welke knelpunten er waren op het gemeentehuis, maar ook bij mensen thuis. Dat geef ik dan door aan de Vereniging. Bij de werving van nieuwe leden voor de Ledenraad en het Bestuur geven we dat ook mee: We verwachten dat je input geeft, wil je die rol wel? In thema-werkgroepen bespreken we vraagstukken die leven in de samenleving. En waar mogelijk vertalen we die naar suggesties voor diensten en producten van Achmea.” Dubbelrol “Vanuit mijn burgemeesterschap betekent deze betrokkenheid een dubbelrol. De resultaten van Achmea zijn voor de Vereniging als aandeelhouder belangrijk. Als het bedrijf Achmea verlies lijdt, dan geeft dat een bepaalde emotie. Maar dan kijk je waardoor dat verlies komt. Vorig jaar was er grote hagelschade op het platteland, met name in de land- en tuinbouw. Dan denk ik…

De betrokkenheid van Petronella Korbijn bij Achmea gaat ver terug. Haar overgrootvader, Johannes Noordenbos, stond aan de wieg van wat nu Achmea heet. 100 jaar later voelt Petronella zich nog steeds verbonden met het coöperatieve gedachtegoed. Mede daarom werd ze lid van de Ledenraad. “In 1917 tijdens een vergadering in Tietjerksteradeel heeft mijn overgrootvader het belang van een pensioenregeling voor boeren aangekaart. Hij zei: In plaats van dat we elkaar de laatste cent uit de zak concurreren, laten we een halve cent per kilo melk reserveren voor de dag dat we niet meer kunnen werken. Samen sterk, zo had hij het bedacht en zo werd in 1918 het Onderlinge Boerenverzekeringsfonds OBF opgericht. Mijn overgrootvader was de eerste medewerker die betaald werd om bij collega-boeren langs te gaan om hen te overtuigen hetzelfde te doen. Zijn kleinzoon, mijn vader dus, was als veehouder ook betrokken bij het fonds. Begin jaren ’80 werd hij lid van de Ledenraad. Ik kreeg dat als klein meisje mee. Mijn vader heeft alle fusies meegemaakt, hij was er veel mee bezig. Op een goed moment, na 35 jaar, ging hij uit de Ledenraad. Toen hebben we het erover gehad of ik lid zou worden. Ik was gelijk enthousiast en hij vond het helemaal geweldig.” Veel aanknopingspunten “Ik ben opgeleid als arbeids- en beleidssocioloog. Twaalf jaar werkte ik als HR business partner bij uiteenlopende bedrijven. Filmen was ondertussen een hobby geworden. Ik volgde een opleiding tot camerajournalist en maakte in 2013 de overstap naar zelfstandig ondernemerschap. Ik maak nu bedrijfsfilms en animaties. Heerlijk om te kunnen doen wat ik het allerleukst vind. Maar ik miste wel het gevoel ergens onderdeel van te zijn. In 2015 werd ik lid van de Ledenraad van Vereniging Achmea. Ik ben aangesloten bij de werkgroep Ledenbeleid & Communicatie. Wij zijn actief voor de vereniging zelf, het opleidingsprogramma voor leden, de website, noem maar op. Los van de verbondenheid vanuit mijn familie zag ik veel aanknopingspunten voor mezelf om dit te gaan doen. De maatschappelijke betrokkenheid van de vereniging sluit aan bij mijn studie sociologie. Daarnaast vind ik de Ledenraad een leuke groep mensen. Iedereen is heel begaan met elkaar en met het bedrijf. Verder is het lidmaatschap een mooie aanvulling op mijn netwerk.” Uitleggen aan omgeving “Mijn omgeving is over het algemeen positief over mijn lidmaatschap. Al ligt het imago van de grote verzekeraars al een tijdje onder vuur. Ik ben blij…